مطالعه ادراك از محيط كلاس بر اين فرض استوار است كه ادراك دانش آموز از محيط با ويژگي هاي زمينه اي و شخصي او پيوند دارد و اين امر به نوبه ي خود بر روشي كه وي درباره ي دنياي اجتماعي خود مي انديشد و نيز رويكردش نسبت به محيط اطرافش، تأثير مي گذارد (پاتريك، ريان و كاپلان، 2007)
همزمان با روي كار آمدن نظريه هاي سازنده گر ايي متخصصان ، تعليم و تربيت به طراحي محيط هاي يادگيري كلاسي براساس اصول و فر ضهاي سازنده گر اي روي آوردند(در محيط يادگيري سازنده گرا، معلّمان نقش تسهيل گر را ايفا ميكنند، دانش آموزان را به رشد فكري تشويق مي كنند، دانش آموزان از دانش قبلي شان استفاده مي كنند و در ضمنِ رشدِ فهمشان نسبت به موضوعات علمي جديد، روي نظرات دانش آموزان ديگر عميقاً مي انديشند (نريماني، خشنودي نيا، زاهد و ابوالقاسمي، 1392)
وقتي دانش آموزان ادراك مثبتي از محيط كلاس خود به دست مي آورند، عملكرد بهتر و نگرش هاي مثبت تري نسبت به آموخته هاي خود خواهند داشت (درمن، 2003).
دانش آموزاني كه تجربه هاي متنوع تري در محيط هاي مناسب تري دارند، نسبت به آنهايي كه از چنين شانسي برخوردار نيستند، در يادگيري خود، كارآمدتر خواهند بود.
بنابراين، شناخت ادراك دانش آموزان براي درك چگونگي تأثير محيط يادگيري برايشان مفيد است. يادگيري با ملاك هاي نظريه هاي سازنده گرايي از وضوح و انسجام كافي برخوردار است و سه بعد بيان انتقادي، كنترل مشترك و عدم قطعيت اين ابزار از انسجام دروني بيشتري نسبت به دو بعد ديگر برخوردارند.